anne sözü dinlememek

sonunun pişmanlıkla biteceği kesindir.

ne zaman bir şey dese ona ters gidiyorum,annem haklı çıkıyor ve sonra da gülerek diyor ki "büyük sözü dinlemeyenin burnu boktan çıkmaz". haklı kadın çıkmıyor vallahi.

çok istediğim birşey varsa ısrar ederim tamam yap/git/et diyene kadar onun dışında dinlerim beddua etti deprem oldu korkulur yani. sakata hiç gelmiyor.

saçını kestirme demişti... kestirdim,pişmanım

halı saha maçına gitme demişti, sınava hazırlanıyordum o sıra. ben de dinlemedim gittim ve maçta ayağımı burktum.

başıma ne geldiyse bundan geldi. burnum sürtüyor ne zaman onu dinlemesem. annemin süper güçleri olduğuna inanıyorum artık, bu kadar şeyi bilmesi imkansız.

her zaman sonucun kötü olacağı anlamına gelmez. en baba örneği mustafa kemal atatürk'ün amiyane tabirle "hafız olacak benim oğlum" diyen annesini dinlememesi, allah'tan dinlemedi paşam...

Her zaman kötü sonuçlanmaz

'istanbulda ne yapacaksın bizim gücümüz yetmez oralara' 6 yıl sonunda kendinin de sevmediği o şehirden kurtulup istanbula yanıma taşındı.

ergenlikten beri, özellikle hayatımla alakalı önemli konularda annemin sözünü hiç dinlemem. şimdiye dek hiç pişman olmadım bu konuda; hatta hayatımdaki en doğru dediğim kararların birisini de annemin karşı çıkmasına rağmen almıştım. genel olarak annem çocuklarıyla arkadaş gibi olmaya çalışan, eğitimli ve anlayışlı bir kadında oysaki. neden böyle oldu hiç anlamıyorum...